środa, 30 lipca 2014

• "Krwawy szlak" Autor: Moira Young (tom 1)







Kocham wakacje. Mogłam choć trochę nadrobić zaległości w czytaniu i oglądaniu. Poza tym sześć wpisów, mówi samo za siebie :D Najzwyczajniej na wakacjach człowiekowi się chce!

Mam dylemat nie z tej ziemi. Książkę przeczytałam w jeden wieczór, a do kategorii cienkich nie należy. Czyli musiałam miło spędzić czas… nie do końca. Ogólnie historia jest naprawdę fajna i jeżeli chodzi o literaturę młodzieżową – wyróżnia się (i nie, nie chodzi mi o zdanie „to nie są wampiry ze Zmierzchu”). Rzecz dzieje się w przyszłości, jak odległej to nie wiem – nie zarejestrowałam tego. Nie ma wampirów, wilkołaków, duchów i innego ustrojstwa. Mamy osiemnastoletnich bliźniaków (Saba i Lugh), dziewięcioletnią Emi (ich siostrę) oraz ojca. Rodzina żyje na odludziu, a latorośl widziała w swoim życiu może 4 osoby. Pewnego dnia przyjeżdża 4 osobników w długich czarnych szatach zabija ojca i zabiera ze sobą chłopaka. Dziewczyna zrobi wszystko, aby odzyskać bliźniaka. Brzmi dość prostacko, ale akurat tak nie jest. Jest naprawdę fajnie  i do tego mamy bardzo wiele przygód. Zacznę może od minusów, żeby skończyć tzw. miłym akcentem.

Możliwe, że wynika to z faktu, iż nie przepadam za dziećmi, ale będę się bronić do upadłego. W książce będzie w pewnym momencie dwójka dzieciaków, ale jedno z nich chciałabym wywiesić na ścianie jako tarcze na rzutki. Emmi – dziecko, które wywoływało u mnie agresje. W poważaniu miałam jej chude ciało, cieniutką szyjkę… chciałam tego dzieciaka prać do nieprzytomności (zaznaczam, ze w rzeczywistości nie uderzyłabym dziecko i tłumaczyła jak krowie na rowie, aż nie pojmie tego, co się do niego mówi). Żadne tam: ale ona ma 9 lat, odpuść jej. No to jak ma 9 lat, to niech nie wbija mi się w poważne misje! Nie dość, że robiła więcej kłopotów niż pomagała, to jeszcze przez tego bachora, zginęła moja ulubiona postać. Jednak jest jeszcze drugie dziecko – Tommy. Takie dzieci lubię. Kiedy jest czas na zabawę to się bawi, kiedy jest czas na walkę, posłusznie wykonuje polecenia. Dziecko po prostu zadawało pytania przy wydawaniu poleceń - przed misją, a nie w trakcie, bądź nie robił wszystkiego na swoją modłę. Emmi jak i Tommy, chcieli być pomocni, niestety pomimo tego samego wieku, Emmi była bachorem, Tommy był dzieckiem. Także za każdym razem jak dziewczynka pojawiała się na stronicach książki, psuło mi to całą radość czytania.

Tak, Emmi gotowała mi krew przez całą powieść. Na całe szczęście, część pierwsza kronik Czerwonej Pustyni jest naprawdę fajna. Wiele można pozwiedzać, wiele odkryć, stoczyć masę bójek, bitew i walk. Mamy walki w klatkach, atak ogromnych stworów, walkę o przetrwanie i nieprzyjemne tereny do odwiedzenia oraz pustynie do przejścia. Romans, który się pojawił jest właśnie tym, co wyróżnia tę książkę spośród innych młodzieżówek. Nie mamy tu obrażania i chamskich wyzwisk. Jest droczenie się i tak w ogóle, to ciężko nazwać to romansem. Ot mamy flirt podszyty lekkim sarkazmem, który jest wpleciony (zaznaczam wpleciony) w wartką akcję. Czy polecam? Nie wiem, naprawdę. Z jednej strony czytało mi się bardzo fajnie, jest wiele zwrotów akcji, fajnie się tłuką… ale to dziewięcioletnie dziewczę psuję wszystko. Tak, żebyście wiedzieli o co mi chodzi (to nie cytat, tylko wymyślona przeze mnie sytuacja):
- Emmi, proszę zostań tutaj. Jak nie wrócę do 22:00 biegnij szybko do sąsiadki za wzgórzem i opowiedz co tu się stało. Nie patrz tak na mnie. Nie mogę Cię wziąć ze sobą. Mam jeden bukłak wody, nie potrafisz się bić, a idę w miejsce, gdzie będę musiała uważać na wszystko. Nie mogę bronić siebie i ciebie jednocześnie. Rozumiesz co do ciebie mówię?
- Ale ja chcę!
- Rozumiesz co do ciebie mówię?! Będziesz tylko przeszkadzać! A w razie czego możesz pomóc idąc do sąsiadki, ona będzie wiedziała co robić. Proszę, zrobisz to dla mnie?
- Tak, dobrze.
No i zgadnijcie co? Nie dość, ze polazła, to jeszcze wpakowała je w takie tarapaty, że idzie się poskładać. Co z tego, że dzięki temu mamy kolejną przygodę? No co? No oprócz tego, że w głowie siedzi przeklęty bachor, to nic! Więc jeżeli nie przeszkadzają Wam takie sytuacje, to będziecie się świetnie bawić. Ja musiałam w swej głowie wiele razy zabijać Emmi, żebym się uspokoiła, nie zmienia to faktu, że nie żałuję ani chwili spędzonej z tą książką.

16 komentarzy:

  1. No właśnie mi przeszkadzają i to cholernie, ale ja nigdy nie próbowałem nawet unikać oskarżenia, że nie lubie dzieci. Nie znoszę ich i tyle - trudno. Sobie to bym pewnie kiedyś zrobił jakiegoś potworka, żeby przynosił mi piwo, ale cudzych nie toleruję :)

    Ale zgodzę się z twierdzeniem, że w wakacje się chce jakoś bardziej. Mi też się chce :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Podobno swoje się lubi... ale ja jakoś w to nie wierzę.

      Zboczuch! :D

      Usuń
    2. Miałem na myli czytanie książek, ale cieszę się, że Twoje myśli podążają tym torem :D

      Usuń
    3. Taaa jasne, ależ oczywiście :D

      Usuń
    4. Ja również jestem przeciwny dzieciom, które są okropne :D Czyli tzw. bachorom, a niestety ostatnimi czasy jedynie z takimi mam do czynienia. I za książkę dziękuję. Po raz kolejny w cykl pisany przez kobietę nie dam się wkopać. Póki co jest 0-4 :/

      Zboczuchy :P

      Usuń
    5. Spróbuj:
      - Morderstwo na mokradłach
      - Fartowny pech
      - Zgon

      Usuń
    6. No nie wiem. Chyba jednak póki co zostanę przy facetach :] Ale dzięki za sugestie, może kiedyś sprawdzę ;)

      Usuń
    7. To takie smutne, że nie chcesz mi uwierzyć :(

      Usuń
    8. Ależ ja Ci wierzę, tylko nie chcę tego czytać ;)

      Usuń
    9. A właśnie, że nie prawda :P

      Usuń
    10. Ty mi tu nie oczu pianą z mydła nie smaruj :D Nie, to nie! Po prostu sie boisz, że będziesz musiał przyznać mi rację i tyle.

      Usuń
    11. Po prostu nie mam czasu na głupoty i starałem Ci się to delikatnie powiedzieć, ale Ty jak zwykle musisz być uparta jak koza :P

      Usuń
    12. To nie są głupoty! Sam jesteś koza! :D

      Usuń
    13. Nie mówię, że "jesteś koza" tylko, że "jak koza", a to znów jest spora różnica :P

      Usuń
    14. Grabisz sobie mój drogi, poważnie :D Oczywiście nie zmuszam i takie tam. Ale uwzględnij chociaż dwie pierwsze pozycje, ta trzecia to młodzieżówka, ale ma fajną fabułę. Jednak Morderstwo i fartowny może Ci się spodobać. Jedna książka to kryminał w starym dobrym style, druga to fajna akcja i multum śmiechu (nie wiem czy to sensacja czy kryminał):D

      Usuń

No co tam, jak tam?