• Festiwal Dyni 2014

12-10-2014r. wybrałam się do Ogrodu Botanicznego na któryś tam Dolnośląski Festiwal Dyni. Wystałam się w ogromniastej kolejce, jakiś kretyn przede mną stwierdził, że zapali sobie papierosa. No szkoda, że nie wyszedł z tej kolejki i nie stanął gdzieś obok, tylko musiał oplątać swym ciałem swoją dziołchę, a dziołcha była przyssana do jego szyi. Dobra, zapłaciłam za wstęp całe 15 zł. Pomyślałam „nie jest źle”, milion lat temu odwiedzałam ten ogródek, to od razu odświeżę sobie wspomnienia. To co mnie przywitało w środku, wprawiło mnie w osłupienie.

Szklarnie wyglądały jak z horroru. Usyfione szyby, metalowe wstawki straszyły odłażącą farbą i przebijającą rdzą, wentylacja wyglądała jakby miała zaraz przywitać się z ziemią. Niektóre szklarnie były ocieplone folią bąbelkową – jej wygląd zostawiał wiele do życzenia. Weszłam tylko do kaktusiarni (była zaraz przy wejściu) i kurz, który tam sobie odpoczywał, wyglądał jakby leżał od ok. 20 lat. No nic to, trudno się mówi. Horda ludzi, która wpadła na ten sam pomysł co ja i też przylazła na festiwal, to w większości bydło. 

Zacznijmy od zwykłych ludzi, aby zakończyć na moim ulubionym gatunku: matki z dziećmi w wózkach. Ogród Botaniczny może poszczycić się alejkami, ma ich naprawdę bardzo dużo. Jednak większość ludzi, nie wiedziała do czego one służą. Także chcąc nadrobić 1,5m. drogi, łaziła po habaziach, trawnikach i jakichś dziwnych różnych rzeczach, które miały być chyba ładniejszymi habaziami.  Organizator chcąc, aby Festiwal Dyni był bardziej dyniowy, porozrzucał wszędzie masę małych ozdobnych dyniek i jedną alejkę wyłożył dużymi dyniami. Małe dynie, można było kupić na stoiskach (baaaardzo dużo stoisk) w cenie od 2 do 7 zł. W zależności jak bardzo była ozdobna i fikuśna, ta cena wzrastała. Nie wiem dlaczego (przynajmniej ja takiej informacji nigdzie nie wyczytałam), ale ludzie uważali, te porozrzucane ozdoby, za prezenty. Maluchy (jestem ich w stanie zrozumieć, ja podobno uwielbiałam kolekcjonować pety – rodzice nie podzielali mojego hobby), trochę starsi, starsi i ci, którzy pamiętają jak bronić się przed dinozaurami – pakowali do torebek, plecaków i worków te przyozdobienia. Jeszcze, żeby brali sobie po jednej do domu, ale nie! Gdzie tam! Leżą, czyli są za darmo, więc ładowali tego ile wlezie. Do tego włazili mi przed robiącą zdjęcie komórkę. I tak, widzieli, że robię zdjęcie. Wyciągam ręce do przodu, komórka w gotowości. Lekkie szturchnięcie mej osoby (wywróciłam tylko oczami) i widzę jak babcia/matka/ojciec/dziadek/ciotka/itd. ustawia dzieciora do zdjęcia: no, jak pani pójdzie, to się uśmiechnij, bo pstryknę ci zdjęcie. POWAŻNIE, ONI WSZYSCY MIELI PODOBNE GADKI! Ogólnie obora do potęgi nieskończoność. Może teraz coś o dzieciach :D Kocham dzieci, uwielbiam je i zawsze chciałam pracować jako przedszkolanka. Byłabym najsłynniejszym postrachem wśród latorośli. Przy mnie to wszystkie stwory i potwory, wyglądały by jak małe słodkie szczeniaczki. To, że się darły, biegały i było ich wszędzie pełno, to już kwestia przyzwyczajenia, poza tym nie można przesadzać. Gdzieś te dzieci muszą się wyszaleć. Byłam w szoku, że dzieci w przedziale 3-15 lat, kopały porozrzucane dynie, rzucały je w krzaki (tak mi się wydaje, że krzaki, możliwe, że to kwiaty, ale nie miały… kwiatów) bądź do bajorka, czy co to tam było, no w jednym zdaniu: siały destrukcję. Rodzice udawali, że nie widzą swych pociech, bądź je nagrywało i zacieszali do rozpuku (niemal jak Cynamonowy Kącik przy czytaniu książki Rozkosze nocy), albo rozbawionym i słodkim głosem orzekali: ale ty rozrabiaka jesteś, no naprawdę! O i nadejszła wiekopomna chwila: matki z usadowionymi w wózkach dziećmi. Prze państwa, toż to królowe, władcy świata! Dwie alejki rozdzielone pasem trawy o szerokości 50cm i żywopłotem do kolan. Jedna alejka o szerokości ok. jednego metra, a druga trzech. Zgadnijcie, która alejka była używana przez matki z wózkami? DOKŁADNIE TAK! Ta węższa :P Prze do przodu niczym taran, ludzie, którzy szli z naprzeciwka, ratują się wlezieniem w szaro-bury żywopłot. Miałam to szczęście, że mamuśka z dzieciakiem szła za mną. W końcu najechała na mnie. Najechała to mało powiedziane, ona we mnie pierdolnęła! Odwracam się i oznajmiam "szybciej nie będzie". Na co usłyszałam: ta dzisiejsza młodzież jest taka wulgarna! Po pierwsze, byłyśmy mniej więcej w tym samym wieku, po drugie, że kiedy i w którym miejscu wulgarna? Takich matek było naprawdę wiele i każda kolejna była gorsza od poprzedniej. Najlepsze były grupy matek z dziećmi! Były tak pięknie ustawione, w takiej kępce na środku skrzyżowania alejek... no ale nie miałam przy sobie broni.

Czas na dobre wrażenia. Niektóre aranżacje z dyń (choć było ich bardzo mało), były naprawdę fajne. No i było stoisko, gdzie facet za 5zł miał fantastyczne żarcie pod postacią ogromnej pajdy chleba ze smalcem własnej roboty i ogórkiem kiszonym. PRZESMACZNE!